به گزارش اداره کل روابط عمومی و امور بین الملل صندوق بازنشستگی کشوری و به نقل از یورونیوز، نتایج این مطالعه که بر اساس بررسی ۴۴۳ نمونه متشکل از ۴۶۰ هزار و ۹۲۰ داوطلب به دست آمده، در نشریه علمی بولتن فیزیولوژی (Psychology Bulletin) منتشر شده است.

بر پایه این نتایج، رضایت از زندگی در فاصله سنین ۹ تا ۱۶ سالگی کاهش می‌یابد، سپس تا ۷۰ سالگی به آرامی افزایش می‌یابد. پس از این مرحله، رضایت از زندگی بار دیگر تا سن ۹۶ سالگی سیر نزولی به خود می‌گیرد.

محققان، کاهش رضایت از زندگی در سنین ۹ تا ۱۶ سالگی را به بروز تغيیرات قابل توجهی در بدن و زندگی اجتماعی انسان نسبت داده اند که اغلب با فرارسیدن دوره بلوغ همراه است. یافته‌های آن‌ها نشان داد که رضایت از زندگی با ورود نوجوانان به دوران بلوغ دوباره افزایش می‌یابد. همچنین، کاهش رضایت از زندگی در سال‌های پس از ۷۰ سالگی نیز با پدیدار شدن علائم و عوارض پیری مرتبط است.

سوزان بوکر، استادیار دانشگاه ورزش آلمان در کلن، که در انجام این مطالعه مشارکت داشته است، توضیح داد که این تحقیق بر پایه تغییرات به دست آمده در سه مولفه اصلی بهزیستیِ ذهنی یعنی رضایت از زندگی، حالات عاطفی مثبت و حالات عاطفی منفی انجام شده است.

بر اساس نتایج این تحقیق، در حالی که حالات عاطفی مثبت بین سنین ۹ تا ۹۴ سالگی سیر نزولی دارد، اما حالات عاطفی منفی در فاصله سنین ۹ تا ۲۲ سالگی اندکی نوسان دارد ولی سپس تا ۶۰ سالگی روند کاهشی پیدا می‌کند و پس از این سن بار دیگر افزایش می‌یابد.

در مجموع، این تحقیق نشان داد که معمولا در طول عمر یک انسان، حالات عاطفی مثبت و منفی نسبت به رضایت از زندگی تغییرات متوسط بیشتری را تجربه می‌کند.

محققان امیدوارند که تحقیقات آنها بتواند به طراحی برنامه‌هایی به منظور افزایش رضایت از زندگی و شادی در میان افراد مسن کمک کند. 

این مطالعه توسط محققان دانشگاه ورزش آلمان در کلن، دانشگاه رورِ بوخوم، دانشگاه یوهانس گوتنبرگ در ماینتس و دانشگاه‌های برن و بازل در سوئیس انجام شده است.

منبع خبر: صندوق بازنشستگی کشوری